Levend verlies, veerkracht en het paarse fietsje

“Je bent de regisseur van je eigen leven. Maar… je kunt het leven niet helemaal regisseren.” Als er iemand is die met scherpe observaties, ontwapenende humor en rake metaforen een zaal stil krijgt én aan het lachen krijgt, is het Eva Eikhout. Spreker, dagvoorzitter, verhalenverteller en misschien nog het allermeest: iemand die je anders laat kijken naar veerkracht, naar beperking en naar wat we allemaal met ons meedragen; zichtbaar of onzichtbaar.

Eva noemt het zelf haar 'paarse fietsje': iets wat je heel graag wil, maar waarvan je op een gegeven moment moet erkennen dat het er niet gaat komen. Haar eigen paarse fietsje zag ze als driejarige in de etalage van een winkelcentrum. “Wow, die moet ik hebben!” Maar haar moeder was eerlijk. “Schat, jij kunt niet fietsen.” Hard? Misschien. Helder? Absoluut. En vooral: het begin van een levenslange les in dealen met verwachtingen – van jezelf, van anderen, van het leven.

Wat Eva typeert, is haar vermogen om dat soort verhalen in te zetten als spiegel. Niet om medelijden op te roepen, maar om ongemak op te lossen. Met humor. Met openheid. “Als ik hier zou zitten met een kikker op mijn hoofd en niemand zegt er iets van, dan luistert niemand meer naar wat ik zeg.” Zo maakt ze het onderwerp bespreekbaar. Zonder doekjes. Zonder zware beladenheid. Maar met impact.

Van levend verlies tot levendige verbinding

In haar lezingen gaat het over veerkracht en dan niet als modewoord, maar als iets dat pas zichtbaar wordt als je geen keuze meer hebt. “Mensen zeggen vaak: ‘Ik zou het niet kunnen hoor, zonder armen en benen.’ Nou ja, ten eerste: ik héb ze wel, alleen iets korter. En ten tweede: ik heb er ook niet voor gekozen.” Eva laat zien dat veerkracht in ons allemaal zit, juist als het tegenzit. Juist als het anders loopt dan je wil.

Ze spreekt over levend verlies, verlies van iets dat er nooit is geweest, maar wel werd gewenst. Een term waar veel mensen zich in herkennen of ze nu een zichtbare beperking hebben of niet. Want wie heeft er géén paarse fietsjes in het leven?

Van podium naar praatprogramma

Als dagvoorzitter is Eva al net zo eigen. Ze houdt van onverwachte wendingen, van échte gesprekken, van het moment. Ze zoekt niet naar perfectie, maar naar connectie. “Ik hou van spontaniteit. En het allerleukst? Als het juist níét gaat zoals gepland.”

Met haar scherpte, charme en timing weet ze panelleden uit hun rol te trekken en publiek te betrekken. Of het nou gaat over inclusie, innovatie of inspirerend leiderschap – Eva laat het onderwerp leven zonder dat het er ‘te dik bovenop ligt’. “Diversiteit is niet iets waar we eindeloos over moeten praten, maar wat we moeten dóen.”

En verder?

Eva schreef het boek "Zonder armen en benen zo heet ze Willemijn" (ja, echt zo) en toert in het najaar door het land met haar eigen theatervoorstelling. Thema’s? Je raadt het al: levend verlies, veerkracht en een flinke dosis humor. Verwacht geen klaagzang. Wel een avond die je bijblijft. Vol energie, herkenning en diepgang.