Het leven is een 7

Daniëlle van der Schoot

Daniëlle van der Schoot

Jaap Vriend poserend in wit en blauwe geruiten blouse bij grijze achtergrond

Een blog over ambitie en geluk

“Een zeven is een heel mooi cijfer hoor jongens“, zei de leraar geschiedenis, meneer Toet, terwijl hij de klas inkeek naar de betraande gezichtjes. “Het is gewoon een ruime voldoende!” Ik zat net in de eerste klas van het gymnasium en we hadden ons eerste proefwerk teruggekregen. Een paar kinderen moesten huilen, omdat ze een zeven hadden gekregen. Zo laag! Dat hadden ze hun hele basisschooltijd nog nooit meegemaakt.

Ik moest er aan denken toen ik het boek “Is het leven een zeven?” las. Het is geschreven door vader en zoon Paul & Derek de Beurs. De eerste is een psychiater. Het viel zijn zoon Derek op dat hij veel cliënten goed hielp met mooie oneliners zoals “Vat niets persoonlijks op” of “Je bent Johan Cruijff niet!”. Vandaar de titel van het boek. Derek is onderzoeker en wilde deze uitspraken weleens wetenschappelijk toetsen. Om te beginnen dus: het leven is een zeven.

Een groot probleem in onze maatschappij is volgens Paul de Beurs dat veel mensen streven naar een tien voor het leven. Zij geloven dat alles haalbaar en maakbaar is. Als je maar hard genoeg werkt, word je vanzelf gelukkig. Ze raken teleurgesteld als het toch niet lukt. Dit heeft volgens de Beurs veel te maken met onze verwachtingen van onze tijd op aarde. Vaak zijn die niet realistisch. Dat klopt ook bij mezelf: ik streefde in het leven achtereenvolgens naar Wimbledon winnen, president van Europa worden en een keer de oudejaarsconference doen. Vader en zoon de Beurs beschrijven in hun boek dat te hoge ambities vaak een enkeltje teleurstelling betekenen. Het is dan zaak en de kunst om je doelen realistisch bij te stellen.

Mensen kunnen mokken omdat ze de tien niet halen, maar er zijn ook veel mensen die veel lager scoren dan de zeven. Voor deze column vroeg ik een vriendin van mij, een ex-verslaafde, wat zij voor cijfer aan haar leven zou hebben gegeven toen ze vroeger zo in de put zat. “Toen op het allerergste moment, zou ik een twee hebben gegeven voor mijn leven”, antwoordde ze. “En in mijn hele leven heb ik heel lang laag gescoord door een lastige jeugd, maar nu gaat het goed met me en zou ik mijn huidige situatie wel een acht geven.” Ze kan zich wel vinden in de slogan het leven is een zeven. Ik vraag haar, of ze, als zij haar positieve lijn zou doortrekken op haar tachtigste misschien ook wel gemiddeld een zeven zou scoren voor haar hele leven. “Theoretisch zou dat kunnen,” lacht ze ingetogen.

En met die mooie levenshouding heeft ze kans van slagen. Vader en zoon de Beurs halen al gauw in het boek de oude Griekse filosofen erbij en vroegen Boeddhisten aan. Die wisten al vroeg dat een sleutel tot geluk bescheiden verwachtingen zijn. Mijn leraar geschiedenis kende natuurlijk zijn klassieken én leerde zijn brugklassers al vroeg: een zeven is een prachtig cijfer.


Deze blog is geschreven door geluksexpert Jaap Vriend.