En toch, de inauguratie van een nieuwe president kan een kentering teweeg brengen. Anders dan bij onze minister-president heeft de Amerikaanse president kolossale bevoegdheden als staatshoofd, politiek leider, opperbevelhebber en hoofd van de buitenlandse politiek. Ik sprak jaren geleden in Washington Katharine Graham, de beroemde bazin van de Washington Post. Zij vertelde me: ‘Ik groeide op in een Republikeins gezin. Begin jaren dertig waren donkere jaren. De grote crisis! Van de pas gekozen president Roosevelt moesten mijn ouders niets hebben. Een onervaren man die met z’n New Deal plannen veel te veel geld in de economie wilde pompen. Maar die kritiek verdween ook bij ons thuis als sneeuw voor de zon. Toen Roosevelt met z’n team Washington binnenkwam, veranderde er vanaf dag één iets. Angstige mensen kregen weer hoop door al zijn plannen.
Roosevelts aanstekelijke optimisme elektrificeerde een ieder. In de avond brandden die eerste weken tot diep in de avond overal weer de lichtjes omdat ambtenaren met veel passie overwerkten om de reddingsplannen zo snel en goed mogelijk in te voeren. ‘Happy days are here again’ speelden de jazzbands.’ Dat is dus wat een president te weeg kan brengen, zo leerde ik van Katharine.