Je ziet het in de media overal opduiken; er is dringend behoefte aan nieuw leiderschap. Niet alleen in het bedrijfsleven maar ook bij overheidsorganisaties klinkt de roep om een andere bestuurscultuur. Blijkbaar voldoen de oude modellen niet langer en is vernieuwing hoogst noodzakelijk. Op zich logisch, want op belangrijke maatschappelijke gebieden zien we dat er sprake is van een crisissituatie. Denk bijvoorbeeld aan de negatieve effecten van globalisering, milieuschade, politieke polarisering, problemen in de gezondheidszorg en geopolitieke onrust. Recent aangevuld met de problematiek van grensoverschrijdend gedrag, waardoor er voor vrouwen geen sprake is van een veilige werkomgeving. Kortom, er is veel maatschappelijke onrust.
Gaat nieuw leiderschap hier verandering in brengen? Wat wordt er verstaan onder nieuw leiderschap? Is dit dienend, natuurlijk, coachend, transformationeel, authentiek, persoonlijk of situationeel leiderschap? Er zijn talloze managementboeken verkrijgbaar met elk een eigen invalshoek op het leiderschapsthema. En minstens zoveel cursussen, trainingen en coaches die je gaan begeleiden naar nieuw leiderschap. Maar wat is nu de essentie van het leiderschap dat we nodig hebben in de komende decennia?