De Big Reset

Eind 2013 verkondigden de Chinezen dat de tijd was gekomen om de wereld te ‘de- Amerikaniseren’. Ze riepen zelfs op tot de introductie van een nieuwe internationale reservemunt die gecreëerd zou moeten worden om de dollar te vervangen. Veertig jaar nadat de Verenigde Staten de dollar loskoppelden van goud, moet de VS dus nog steeds vechten om de dollar als wereld reservemunt in stand te houden. Aan de positie van de dollar ontleend de VS voor een groot deel haar status als wereldwijde supermacht.

Maar sinds de VS de dollar loskoppelde van de goudstandaard in 1971 is goud de grootste financiële vijand van de VS. Sinds de start van de kredietcrisis is alles anders. Na de val van Lehman Brothers proberen centrale bankiers en overheden wanhopig het financiële systeem overeind te houden. Ze weten dat het hele economische systeem in elkaar zal storten als de geldpers stokt. Dit betekent dat het mondiale QE-programma van steeds meer geld creëren door moet gaan. Het creëren van extra schulden is natuurlijk geen oplossing voor een schuldencrisis. Als gevolg hiervan hebben we de totale schulden sinds de start van de kredietcrisis met 50.000 miljard zien stijgen en zijn centrale bankenbalansen wereldwijd met $10.000 miljard toegenomen.

Met al dit nieuw gecreëerde geld, hebben de centrale banken voornamelijk eigen staatsobligaties opgekocht, waardoor de rente en obligatierendementen richting nul zijn gedaald. Niet vreemd dus dat steeds meer spaarders zich gedwongen voelen om hun heil te zoeken in vastgoed of op de beurs. We moeten helaas concluderen dat ze alleen maar meer tijd hebben gekocht in plaats van te proberen met wezenlijke oplossingen voor de kredietcrisis te komen. In theorie kunnen we nog lang doorgaan om een eindeloze hoeveelheid geld te creëren. Maar omdat te grote geldcreatie onvermijdelijk zal leiden tot grote geldontwaarding, zullen overheidsschulden uiteindelijk moeten worden geherstructureerd, voordat het grote publiek het vertrouwen in de waarde van de munt begint te verliezen.

In een studie van het IMF, met de titel ‘Financial and Sovereign Debt Crises: Some Lessons Learned and Those Forgotten’, wijzen de economen Reinhart en Rogoff op het huidige ‘ontkenningsprobleem’. Volgens hen zal de toekomstige economische groei ‘niet voldoende zijn om om te gaan met de enorme omvang van de publieke en private schulden. Ze concluderen dat door de enorme omvang van de schuldenberg een toekomstige schuldsanering nodig zal zijn op een veel grootschaligere manier ‘dan wat nu in het openbaar besproken wordt’. Op een gegeven moment zullen de politici begrijpen dat alleen een grote systeemwijziging onze systemen kan resetten. Net zoals dat gebeurde met de loskoppeling van goud en de dollar door president Nixon in 1971, de start van het dollarsysteem in 1944 of de ‘staatsgreep’ in 1913 door de Wall Street bankiers waarmee de Fed werd opgericht.
Het is mijn mening dat rond 2020 het wereldwijde financiële systeem opnieuw hervormd zal moeten worden met naar alle waarschijnlijkheid een grotere rol voor goud.

Wie daar meer over te weten wil komen is welkom op het 1e Financiële Reset Congres dat ik op zaterdagmiddag 23 januari in Leusden organiseer.

Geschreven door: Willem Middelkoop