Mark Verhees l Een Geluksvogel

Ze komt naar me toe. Op een moment dat ik het niet verwacht. De dag van de verpleging wordt gevierd en ik ben de keynote-spreker van de avond. Ik sta me vrolijk te verwonderen over de mensen die de zaal betreden, voer gesprekken met workshopleiders die later nog aan de slag mogen en praat met de organisatie van de dag.
Ze loopt op me af en ik zie dat ze 'De Vibe' in haar handen heeft. Het valt me uiteraard meteen op. Mijn ogen gaan van haar frisse uitstraling naar het boek.
'Ah, heerlijk, het wordt intensief gelezen. Op meerdere plekken zie ik aan de bovenkant kleine roze papiertjes, gestoken tussen de pagina's. Waarschijnlijk dienen ze als herinnering aan iets bijzonders. Inspirerende teksten, die ze er op een later moment nog bij wil pakken.' In mijn gedachten trek ik razendsnel conclusies, die misschien helemaal niet waar zijn.
'Ik herken je van de foto op de achterkant.'
'Ja, dat kan kloppen', zeg ik met een glimlach vervuld van trots. 'Ik zie dat je al intensief aan het lezen bent. Wat goed! Wat vind je ervan?'
'In eerste instantie kwam ik er helemaal niet aan toe. Ik had het boek wel al gekocht, maar nog nauwelijks in gelezen. Maar toen ik zag dat jij hier vandaag een lezing kwam geven, ben ik er toch aan begonnen. Het boek neemt me mee. Het doet me goed. Wil je er iets in schrijven?'
'Natuurlijk!'
Ik open het boek en neem de pen aan die ze me aanreikt. 'Waarom ben je het gaan lezen?'
Ze vertelt een persoonlijk verhaal over dat het eerst niet zo goed met haar ging en dat ze nu weer de draad op aan het pakken is. Ze werkt aan haar eigen ontwikkeling. En ik kan het zien als ze er over praat. In haar woordkeuze, haar manier van praten en in haar houding. Ze beweegt. Wat gaaf.
En uiteraard moedig ik haar aan. Met de woorden die ik uitspreek en die ik opschrijf.
'Ik heb zin in je lezing.''Mooi. Ik zelf ook.'
Een fijn gesprek zo voorafgaand aan mijn verhaal. Een goede vibe.
Ruim een uur later, terwijl ik uitgebreid na staat te praten met de eindverantwoordelijke van de meeting, komt de dame weer naar me toe.Wow, ik kijk haar aan. Ze straalt, ze glundert. Ik hoef niet te vragen hoe ze het vond, want ze begint er zelf over. Ze wil nog graag even met me op de foto. Als herinnering van hoe ze zich nu voelt. Speciaal ook voor momenten in de toekomst waarop het mogelijk minder gaat.
Ik glimlach en voel me intens dankbaar.
Ik ben een geluksvogel.

Wil je meer weten over huysgenoot Mark Verhees als spreker? Bekijk zijn profiel hier.